ในอดีตคนไทยที่เขียนเว็บเพจ
จะใช้ charset เป็น tis-620
หรือ windows-874 หรือ iso-8859-11
ส่วนแฟ้มเว็บเพจ
มีการเข้ารหัสแบบ ansi
คือ 1 ตัวอักษร = 1 ไบท์
…
ปัจจุบันการเข้ารหัสตัวอักษร
จะใช้ utf-8 ซึ่งรองรับได้เกือบทุกภาษา
และเครื่องมือต่าง ๆ ก็ใช้ utf-8
แต่ตัวอักษรที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ
จะใช้พื้นที่ในการเขียนเว็บเพจ
หรือการเก็บข้อมูลมากกว่า 1 byte
เช่น ก จะใช้พื้นที่ 3 byte
เปลี่ยนจาก A1 ฐาน 16 ในตาราง ascii
เป็น E0B881 ฐาน 16 ใน UTF-8
…
เว็บเพจเดิม
ใช้ windows-874 และเข้ารหัสแบบ ansi
แต่เครื่องบริการกำหนด default
ให้ charset เป็น utf-8
ทำให้ต้องกลับไปแก้ไขเว็บเพจทั้งหมด
เนื่องจากพัฒนาเว็บเพจเป็นแบบ static
ทำให้ต้องตามกลับไปแก้ไขทุกแฟ้ม
…
ถ้าระบบใดพัฒนาเป็นแบบ dynamic
มีการแยก header ให้ include เข้าไป
ก็จะแก้ไขได้โดยง่าย
…
ซึ่งข้อดีข้อเสียของ
ทั้ง dynamic และ static ก็ต่างกันไป
เช่นเดียวกับระบบรวมศูนย์
และกระจายศูนย์ ที่อยู่ระบบใด
ก็จะเห็นข้อดีของระบบอื่น
และต้องการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
