นักศึกษาของผมอายุ 18 ปี คงมีไม่เยอะที่เคยฟังของคาราบาว
เพลง “Made in thailand“
ปกติผมจะกินขนมไทย ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง
หม้อแกง เม็ดขนุน สาคู อะไรแนว ๆ นั้น เพราะนิยมไทย
มักอุดหนุนหนุ่มขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงท้ายรถพ่วงคลุมพลาสติก
มาบีบแตหน้าบ้าน แล้วเราก็วิ่งออกไปเข้าแถวซื้อกับเพื่อน ๆ
ในระแวกนั้น .. นั่นก็นานหลายปีดีดักแล้วนะ
14 พ.ย.58 วันนี้เห็นขนมฝรั่งมังค่า
แต่ไม่มีแม่ค้าตาน้ำข้าวมายืนขายนะครับ
เห็นน่าสนใจ ไม่รู้อะไรดลใจซื้อมา 2 ห่อเลย
วันนี้เอาใจออกห่างสินค้าไทยไปหาสิ้นค้าฝรั่งซะละ
เนื้อเพลง “Made in Thailand“
เมดอินไทยแลนด์ แดนดินไทยเราเก็บกันจนเก่า เรามีแต่ของดีดีมาตั้งแต่ก่อนสุโขทัย มาลพบุรี อยุธยา ธนบุรียุคสมัยนี้ เป็น กทม.เมืองที่คนตกท่อ (ไม่เอาอย่าไปว่าเขาน่า)เมดอินไทยแลนด์ แดนไทยทําเองจะร้องรําทําเพลง ก็ลํ้าลึกลีลาฝรั่งแอบชอบใจ แต่คนไทยไม่เห็นค่ากลัวน้อยหน้า ว่าคุณค่านิยมไม่ทันสมัยเมดอินเมืองไทย แล้วใครจะรับประกันฮะ(ฉันว่ามันน่าจะมีคนรับผิดชอบบ้าง)เมดอินไทยแลนด์ แฟนแฟนเข้าใจผลิตผลคนไทยใช้เองทําเองตัดเย็บเสื้อผ้ากางโกงกางเกงกางเกงยีนส์ (ชะหนอยแน่)แล้วขึ้นเครื่องบินไปส่งเข้ามาคนไทยได้หน้า (ฝรั่งมังค่าได้เงิน)เมดอินไทยแลนด์ พอแขวนตามร้านค้ามาติดป้ายติดตราว่าเมดอินเจแปนก็ขายดิบขายดีมีราคาคุยกันได้ว่ามันมาต่างแดนทั้งทันสมัย มาจากแม็กกาซีนเขาไม่ได้หลอกเรากินหลอกเรานั่นหลอกตัวเอง…เอย