รู้สึกว่า ผมถูกพาดพิงเยอะเลย
เพราะ “ผมเป็นกลุ่มคนที่ชอบของฟรี และ กินป่าเป็นอาหาร”

หนึ่งใน Super friend ของผม คือ time ท่านแบ่งปันเรื่องสื่อ เรื่องสารตลอด มีการกลั่นกรอง วิเคราะห์ สังเคราะห์ ใส่ข้อคิดเข้าไปเยอะเลย ทำให้ได้เห็นพฤติกรรมของผู้คนชัดเจนขึ้น แล้วผมก็ได้อ่านบทความที่ท่านแบ่งปันเรื่อง วิกฤตหนังสือพิมพ์ ที่กองบรรณาธิการเว็บ จุลสารราชดำเนิน – จุลสารราชดำเนิน ฉบับที่ 31-2559 ชะตากรรมหนังสือพิมพ์ เมื่อวันพุธที่ 10 ส.ค.59 เวลา 17:38 น. นำเสนอว่า สื่อส่วนกลางแต่ละค่ายพบปัญหา หรือปรับตัวกันอย่างไร ประกอบด้วย เครือโพสต์ เครือเนชั่น เครือมติชน นสพ.ไทยรัฐ นสพ.เดลินิวส์ นสพ.บ้านเมือง นสพ.สยามรัฐ และ นสพ.แนวหน้า
อีกข่าวหนึ่ง 9 ส.ค.59 จอห์น โอลิเวอร์ ย้ำว่าวงการข่าวหนังสือพิมพ์กำลังพัง และตัวการก็คือ “เรา” นี่เอง เพราะ “เรา” ที่ไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อเสพงานที่นักวารสารศาสตร์ผลิตออกมา เราก็ต่างเติบโตขึ้นมากับความคุ้นเคยที่จะได้ อ่านข่าวฟรี ยิ่งนานเท่าไรที่เราได้ของฟรี มันก็ยิ่งทำให้เราไม่อยากจะจ่ายเงินให้กับสิ่งนั้นมากขึ้น เรื่องนี้ ทำให้นึกถึงคำที่นักข่าวบอกว่า “คนไทยกินป่าเป็นอาหาร” ก็แปลได้ตรงตัวว่า เมื่อไรมนุษย์ส่วนใหญ่ เลิกกินป่าเป็นอาหาร .. ป่าก็จะกลับมาเป็นป่าเหมือนเดิม ดั่งเช่นในอดีต
http://www.thaiall.com/communication/news.htm
http://www.tja.or.th/index.php?option=com_content&view=article&id=4071:2016-08-10-10-42-50&catid=158:-31-2559-
https://bnnpost.com/2016/1211
https://www.facebook.com/time.chuastapanasiri