ในแวดวงไอทีวิพากษ์เรื่องซิงเกิลเกตเวย์ (Single Gateway) กันมาก โดยเฉพาะการแสดงความเห็นที่ส่วนใหญ่จะออกไปในแนวว่าไม่เห็นด้วย ในความจริงแล้วองค์กรในประเทศไทยมีช่องทางเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไปยังต่างประเทศได้อย่างอิสระในระดับหนึ่ง ส่วนผู้ใช้แต่ละคนใช้อุปกรณ์สื่อสารและบริการของแต่ละค่าย ซึ่งแต่ละค่าย (ISP) ก็จะมีเส้นทางออกไปต่างประเทศตามที่ค่ายนั้นเลือกใช้ ปัจจุบันมี 13 การเชื่อมต่อ แต่ภาครัฐกำลังศึกษาว่าจะควบคุมการเชื่อมต่ออย่างไร เพื่อให้ง่ายต่อการควบคุม เป็นการคิดแบบรวมศูนย์เชื่อมต่อ (Centralization) หรือแบบหลอมรวม (Convergence) จากเดิมเป็นแบบกระจายศูนย์เชื่อมต่อ (Decentralization) ที่ไม่มีการควบคุม
ถ้าหลอมรวมเป็นช่องทางเดียวก็จะทำให้การกำกับดูแลการเข้าใช้มีความปลอดภัยสูง ควบคุมให้เป็นตามนโยบายได้ง่าย ปิดกั้นเว็บไซต์หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กและเยาวชน ซึ่งมีข้อกังวล แล้ววิจารณ์ว่าข้อมูลจะไปอยู่ในมือภาครัฐ แล้วเจ้าหน้าที่บางคนที่ดูแลอาจเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจ คำว่าซิงเกิลแปลว่าช่องเดียว หากล่มก็จะไม่มีสำรอง นักลงทุนจากต่างประเทศเห็นปัญหาข้างต้นก็จะไม่เข้ามาลงทุน ประเทศที่ใช้นโยบายซิงเกิลเกตเวย์ คือ จีน เกาหลีเหนือ และลาว ซึ่งผู้เกี่ยวข้องก็ชี้แจงว่าซิงเกิลเกตเวย์จะไม่กระทบภาคธุรกิจ อยู่ระหว่างศึกษา ยังไม่มีโมเดลที่ชัดเจน และต้องไม่กระทบในสิ่งที่สังคมกังวล
ถ้าทำจริงแบบที่กังวลแล้ว การหลอมรวมผสานเครือข่ายที่แตกต่างกันมีเรื่องที่ท้าทายอีกหลายเรื่อง เช่น การผสานเครือข่ายระหว่างองค์กรที่แตกต่างกัน การผสานแอพพลิเคชัน การผสานขั้นตอนการทำงาน การหลอมรวมนโยบายการให้บริการ ซึ่งคาดว่าความเห็นของผู้ดูแลเครือข่ายของแต่ละองค์กรที่มีอยู่ก็เดิมย่อมไม่เห็นด้วย เพราะจะทำให้ต้องปรับเปลี่ยนระบบทั้งหมด การบอกเลิกสัญญากับเครือข่ายเดิม การลดบุคลากรที่รับผิดชอบดูแลเครือข่าย และปรับนโยบายขององค์กรให้เข้ากับส่วนกลาง ซึ่งทั้งหมดเป็นภาระ และบางครั้งการเปลี่ยนแปลงอาจไม่ได้นำไปสู่สิ่งที่ดีกว่าสำหรับบางคน จึงเป็นที่มาของการต่อต้านการรวมศูนย์ด้วยการกดปุ่ม F5 ต่อเว็บไซต์ของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้เห็นปัญหาของการรวมศูนย์เชื่อมโยง และข้อกังวลของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย
http://www.dailynews.co.th/article/334074
https://www.youtube.com/watch?v=IhGDvaXxgwE
