Category: ศิลปวัฒนธรรม

1. บุญที่เกิดจากการให้ทาน  ซึ่งบุญที่เกิดจากการให้ทาน จะส่งผลให้เราเป็นคนมั่งคั่ง มีทรัพย์มาก เชื่อว่าข้อนี้เพื่อนๆคงทำกันเป็นประจำนะคะ

2. บุญที่เกิดจากการหมั่นรักษาศีล  บุญที่เกิดจากการหมั่นรักษาศีลอย่างเคร่งครัด ส่งผลให้เรามีสุขภาพดี ชีวิตมีสวัสดิภาพ

 3. บุญที่เกิดจากการภาวนา  ถ้าเราหมั่นภาวนาอยู่เสมอทุกวันๆ เจริญสติ ฝึกสมาธิอยู่ทุกขณะ อย่าให้ขาด ซึ่งบุญนี้จะส่งผลให้เราเป็นคนที่มีพลังอำนาจในตนเองและมีสติปัญญา

 4. บุญที่เกิดจากการประพฤติอ่อนน้อม  ถ้าใครเคยประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ รู้จักถ่อมตน เราก็ได้บุญไปแล้ว จะเห็นได้ว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรแล้วเกิดผลดี สิ่งนั้นก็เป็นบุญหมด ผู้ที่ควรอ่อนน้อม คือ ผู้ประเสริฐ ผู้ที่มีความบริสุทธิ์ใจ เราจะต้องประพฤติอ่อนน้อมอยู่เสมอ ซึ่งบุญนี้จะส่งผลให้เราเป็นที่รักที่เมตตา และอยู่ในสังคมอันสูง

 5. บุญที่เกิดจากการขวนขวายในกิจผู้อื่น   ใครก็ตามที่ควรได้รับความช่วยเหลือ เราจะช่วยเขาตามสมควรแก่ฐานะ คือ ถ้าทุกคนดีขึ้นจริงๆ บุญนี้ก็จะส่งผลให้เรามีบริวารมาก มีคนอาสาช่วยเรายามเดือดร้อน

 6. บุญที่เกิดจากการฟังธรรม  บุญนี้จะรวมไปถึง การที่เราอ่านหนังสือ ฟังเทป หรือฟังเทศน์ ที่จะช่วยเราให้เห็นแง่มุมของสัจจะครบถ้วน บุญในข้อนี้จะส่งผลให้วิสัยทัศน์ของเรากว้างขวางล้ำลึก

 7. บุญที่เกิดจากการแสดงธรรม   เมื่อเรารู้ว่าใครที่ด้อยกว่าเราแล้ว เราก็ควรแนะนำ สั่งสอน ตักเตือนเขาด้วยความเมตตา ด้วยใจที่ปรารถนาดีจริงๆ เป็นการแสดงธรรม ซึ่งจะส่งผลให้เราแตกฉานและมั่งคงในความดีงาม หรือถ้าเราไม่มีความรู้เรื่องธรรมมากนัก เราก็อาจจะซื้อหรือแจกซีดีธรรมะก็ได้

  8. บุญที่เกิดจากการอุทิศบุญ  เมื่อเราทำความดีใดๆ เราก็ควรหมั่นเผื่อแผ่ความดีให้แก่คนอื่น บางความดี ความชอบในผลงานให้แก่คนอื่น บุญจะส่งผลให้เราจิตใจสะอาด อิสระและยิ่งใหญ่ขึ้น (ถ้าเรายิ่งอุทิศบุญมากแล้ว บุญนั้นก็จะสะท้อนกลับมาหาเราเป็น 2 เท่าของบุญทั้งหมด เราไม่ต้องกลัวว่าบุญของเราจะหมดไป)

 9. บุญที่เกิดจากการอนุโมทนา   ในข้อนี้เราจะเห็นได้ว่า เมื่อใครทำความดี เราควรยินดีในความดีของเขา ทำให้จิตใจของเราสูงขึ้น ไม่อิจฉาริษยา บุญนี้จะส่งผลให้เรามีมิตรมาก มีความสัมพันธ์ที่ดี

 10. บุญที่เกิดจากการทำความเห็นให้ตรงสัจจะ  คือ ทำปัญญาให้ตรงสัจจะอันล้ำลึกหรือการทำปัญญาให้ตรงกับเป้าหมายสูงสุดของชีวิตปรับวิถีทาง ทำกิจการงานทุกอย่างให้ได้ประโยชน์สูงสุดสำหรับทุกฝ่าย

 ————-

สติ คือ ความระลึกได้ ความนึกขึ้นได้ ความไม่เผลอ ฉุกคิดขึ้นได้ การคุมจิตไว้ในกิจ
สมาธิ คือ อาการที่ใจตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว อย่างต่อเนื่อง หรือ อาการที่ใจหยุดนิ่งแน่วแน่ ไม่ซัดส่ายไปมา
ระดับของสมาธิในพุทธศาสนา
– ขณิกสมาธิ สมาธิค่อยๆ เล็กน้อย ที่ใช้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เช่นใช้อ่านหนังสือ หรือขับรถ
– อุปจารสมาธิ สมาธิที่แน่วแน่มากกว่าขณิกสมาธิ แต่แน่วแน่น้อยกว่าอัปปนาสมาธิ
– อัปปนาสมาธิ สมาธิที่ไม่หวั่นไหว หมายถึง สมาธิระดับฌานสมาบัติ ปฐมฌาณขึ้นไป
สมาธิ ในความหมายของพจนานุกรม แปลว่า ที่ตั้งมั่นแห่งจิต
อ้างอิงจาก http://www.thaiall.com/dhamma/
และ http://www.dmc.tv/pages/meditation/meditation01.html

1. ใจจะเย็นลงมาก มีความอดทน อดกลั้นมากขึ้น
2.  ระบบความคิด คำพูดและการกระทำจะถูกเรียบเรียงให้เป็นระบบ
ระเบียบ ที่ถูกต้อง ดีงาม โดยธรรมชาติ (อัตโนมัติ)
3.  คิด พูด ทำ ในสิ่งที่ดีที่ถูกต้องด้วยเหตุและผล
4.  มีสติมากขึ้นรู้ตัวเองมากขึ้น
5.  เกิดปัญญาในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ในชีวิตได้ดี
6.  เข้าใจตัวเองเข้าใจผู้อื่น ยอมรับผู้อื่นได้มากขึ้น
7.  ทัศนะคติเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
8.  ทุกๆอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น  ทั้ง ความคิด   คำพูดและ
การกระทำ

การฝึกสมาธิยังช่วยให้ผลการเรียนดีขึ้นด้วย
เพราะทำให้มีสติ มีสมาธิในการเรียน
จึงส่งผลให้ผลสอบออกมาดีเกินคาดทีเดียว

มีความสุขในปัจจุบันและในอนาคต
ความสุขในปัจจุบัน เมื่อเข้าถึงดวงปฐมมรรค(ดวงธรรม) เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข  ความสุขอันไม่มีประมาณ มีความสุขมากมายจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูกทีเดียว สุขด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน  สุขยิ่งกว่าการได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิซะอีก  ความสุขในอนาคตจะได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ซึ่งเป็นความสุขนิรันดร์ เป็นสุดยอดความสุขที่มนุษย์ทั้งมวลปรารถนาจะไปให้ถึงตรงนั้น

-ขอบคุณข้อมูลจาก http://board.palungjit.org