บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าร่างกายก็เหมือนหุ่นยนต์
ยิ่งใช้นานไป ก็ยิ่งเสื่อมโทรม มีอายุของแต่ละตัวไป
ชำรุดก็เข้าโรงซ่อม ซ่อมไม่ได้ก็แทงจำหน่าย
หมดอายุ ต้องแทงจำหน่าย ร้านรับซื้อของเก่าก็ไม่รับ
พระท่านเรียกว่า “สังขาร”
ช่วงที่ผ่านมา ผ่านหนาวมาได้ โดยไม่ต้องเรียกร้องหายาเม็ดเหลืองแก้หวัดคัดจมูก
พอจะหมดหนาว มากันทุกอาการเลย
แต่อาการเสียงหาย พึ่งเกิดขึ้นในรอบหลายปี ต้องพึ่งยาลดบวมเม็ดเล็กสีเหลืองอ่อน
สำหรับอาการปวดหัวตัวร้อนนั่นก็พึ่ง paracetamol กันประจำอยู่แล้ว
วันนี้ไม่เจ็บปวด ไม่มีไข้ ก็ไม่ได้กิน เพราะยานี้กินตามอาการ
ส่วนยาปฏิชีวนะ เพื่อฆ่าเชื้อโรค
เพราะมีเชื้อโรคในคอเยอะเหลือเกิน
ดื่มน้ำมาก ๆ กับนอนมาก ๆ เชื้อก็ไม่ได้หายไปเอง
รอให้ร่างกายสู้กับเชื่อโรคคงไม่ไหว
ต้องพึ่งยาฝรั่งที่ชื่อ amoxicillin ซะแล้ว
หวังว่ากินครบเซตแล้ว อาการไม่พึงประสงค์จะหายไป
ยาแก้ไอก็ไม่เคยรับมาหลายปีแล้ว
เมื่อวานไอเยอะไปหน่อย รับทั้งยาน้ำ และยาเม็ด
ยาแก้ไอจะเม็ดสีชมพูใหญ่หน่อย
ส่วนยาน้ำก็เลือกชะเอม หอมหวาน ชุ่มคอดี
กินยาฆ่าเชื่อเยอะ ๆ ก็ไม่ดี เดี๋ยวจะดื้อยา (ภาษาชาวบ้าน)
นี่ก็ถูกเตือนมาแต่เล็กแต่น้อย
ถ้าไม่กินก็ไม่ได้ เพราะทรุดอย่างเดียวเลย