ปลายมิถุนายน 2554 กูเกิ้ลได้เปิดตัวกูเกิ้ลพลัส (Google Plus) ซึ่งเป็นบริการที่ใหญ่กว่าเว็บไซต์เครือข่ายสังคม (Social Network) หวังชนกันเฟซบุ๊คอย่างเองจริงเอาจัง โดยมีคำเตือนสำหรับผู้สนใจก่อนเข้าสมัครว่า “อยู่ระหว่างทดสอบภาคสนามในวงจำกัด สิ่งต่าง ๆ อาจไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ การใช้ผลิตภัณฑ์นี้ในขั้นตอนทดลองใช้ภาคสนามนั้น คุณจะต้องรับผิดชอบต่อการคุ้มครองตนเองและข้อมูลของคุณจากความเสี่ยงต่าง ๆ รวมถึงการสูญเสียข้อมูล หรือการเปิดเผยข้อมูล”
หลักจากสมัครและลงชื่อเข้าใช้กูเกิ้ลพลัส จะพบหน้าเว็บเพจที่มีพื้นสีขาว แบ่งพื้นที่ทำงานเป็นสามคอลัมน์ ภาพโปรไฟล์พอกัน ตัวอักษรสีฟ้าเหมือนกัน สามารถชอบได้ แบ่งปันได้ และมีอัลบั้มภาพ แม้บริการยังไม่มาก แต่เชื่อได้ว่ากูเกิ้ลพร้อมพัฒนาแอพพลิเคชั่นที่เชื่อมโยงกับระบบของเขา โดยบริการเด่นที่ถูกหยิบมานำเสนอในรุ่นทดลองภาคสนามมี 3 บริการ คือ แวดวง (Circle) แฮงค์เอาท์ (Hangout) และสปาร์ค (Spark) ซึ่งแวดวงนั้นให้ความสำคัญกับคนรู้จักที่จำแนกตามกลุ่มอย่างชัดเจน คล้ายกับบัญชีกลุ่ม friends ของเฟซบุ๊ค แต่แวดวงจะมี news feed จำแนกตามแต่ละกลุ่ม
สปาร์ค เป็นบริการกำหนดคำที่สนใจ แล้วดึงข้อมูลข่าวล่าสุดจากเว็บไซต์ทั้งโลกตามคำที่สนใจมาให้เราได้อัพเดทผ่านกูเกิ้ลพลัส เป็นระบบเชื่อมโยงข่าวที่ยังไม่เห็นในเฟซบุ๊ค ทำให้การติดต่อกับสังคมเพื่อน และสังคมโลกเกิดขึ้นพร้อมกันในหน้าจอสี่เหลี่ยมเป็นจริง ส่วนแฮงค์เอาท์เป็นบริการที่ทำให้ผู้เขียนนึกไปถึงแคมฟรอก (Camfrog) ที่สามารถแชทกับเพื่อน ๆ ผ่านเว็บแคม (Webcam) ได้โดยง่าย หรือใช้แทน Video call ของ Skype ได้ในระหว่างที่อยู่ในเครือข่ายสังคม เรียกว่ากูเกิ้ลพลัสให้มาครบแม้อยู่ในรุ่นทดสอบ คือคุยกับเพื่อนผ่านแป้นพิมพ์ ติดตามข่าวสารตามคำที่สนใจ เช่น ยิ่งลักษณ์ อภิสิทธิ์ เป็นต้น สนทนาผ่านเว็บแคมกับเพื่อนในเครือข่ายสังคมแบบเห็นหน้าก็ได้ แต่ปัญหาคือยิ่งเพื่อนมากก็ยิ่งเรื่องมาก มีเรื่องมาให้ปวดหัวเป็นเงาตามตัวเสมอ ต้องระวังระแวงไว้บ้าง
