31 พ.ค.54 วันนี้ร้องเพลง ท่าฉลอม เป็นธรรมเนียมที่ต้องร่วมกิจกรรมร้องเพลงกับเพื่อน ๆ (เพื่อน ๆ คงคิดว่าผมมีความสุขเมื่อร้องเพลงเป็นแน่ แต่ยากที่จะอธิบายนะครับว่า ผมเป็นคนไม่ฟังเพลง ไม่ร้องเพลง และไม่สามารถสัมผัสสุนทรีย์จากดนตรี แม้จะพยายามฝึกให้ตนเองเห็นเพลงเป็นเรื่องสนุก)
พอใช้พลังเสียง และกล้ามเนื้อกะบังลมเกร็งตัวผิดจากปกติกระทันหัน (ที่นักกีฬาเรียกกันว่ายังไม่ได้วอร์มนั่นหละครับ) พอร้องเพลงใช้เสียงเข้าหน่อย ตะคริวกินกะบังลม ดีนะครับที่กร้ามเนื้อส่วนนี้มีไม่มาก อาการไม่รุนแรง .. แล้วทนร้องต่อได้จนจบเพลง
จากนั้นก็ขอร้องเพลงอีกหนึ่งเพลง คือ เพลงคำถาม ของแจ้ ซึ่งซ้อมมาท่อนหนึ่ง คิดว่าจะร้องได้ทั้งเพลง แต่พบเจอคาราโอเกะแบบ Nick เข้าไป เป็นอัมพาตไปเลยครับ เพราะที่ฝึกมาเป็น VDO Karaoke .. นี่ถ้าผมยอมแพ้ แล้วไม่จับไมค์ไปชั่วชีวิต เหมือนมนุษย์หลายคน ก็คงไม่มีเรื่องมาเล่าแน่ แต่ผมไม่ยอมแพ้ครับ เพราะหวังไว้ว่าในอนาคต ประสาทสัมผัสด้านดนตรีของผม .. อาจดีขึ้น ก็จะรอให้วันนั้นมาถึง .. ดังโบราณว่า “น้ำหยดหินทุกวันหินมันยังกร่อน“