travel – อะค่ะ (a-cla)

ชวนเที่ยวงาน กาดก้อมฮอมฮัก บ้านป่องนัก ลำปาง

ขอเชิญชวนมาแอ่ว มาเต้น มาเล่น มาม่วน
ในงาน กาดก้อมฮอมฮัก บ้านป่องนัก ลำปาง
วันพุธ ที่ 20 เมษายน 2565
พบกับ วัยเก๋า ร้องเล่นเต้นโชว์
อังกะลุงม่วน ๆ สินค้าดี ๆ
จากฝีมือวัยเก๋า และอีกมากมาย
ณ บ้านป่องนัก ค่ายสุรศักดิ์มนตรีลำปาง
#Banpongnak

บ้านป่องนัก หรือ พิพิธภัณฑ์มณฑลทหารบกที่ 32 เป็นบ้านในค่ายสุรศักดิ์มนตรี ทางเข้าอยู่ตรงข้ามโรงพยาบาลค่ายสุรศักดิ์มนตรี สร้างปี พ.ศ. 2468 หรือประมาณ 103 ปีที่แล้ว ใช้งบประมาณสร้างถึง 16,000 บาท มีหน้าต่าง 469 บาน เคยใช้เป็นพลับพลาที่ประทับในหลวง รัชกาลที่ 7 ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์ มีอุปกรณ์ทางประวัติศาสตร์ให้ชม มีน้อง ๆ ในค่ายฯ คอยดูแล ตอบข้อซักถาม และพาชม ปี 2565 เริ่มจัดกิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง มีกาแฟสดจำหน่าย มีดนตรี และมีที่พัก
เป็นเรือนรับรองที่บุคคลภายนอกขอเข้าพักได้ ตัวบ้านออกแบบตามสถาปัตยกรรมยุโรปแบบคลาสสิค ถ้าได้เข้าไปเที่ยวที่บ้านป่องนัก ลองซื้อกาแฟชิม แล้วชวนกันเดินนับป่องดูครับ ว่าจะได้จำนวนเท่าใด

นิสิตมหาวิทยาลัยเนชั่น
ทำแฟนเพจชื่อ LowCost Thailand
มีผู้ติดตาม 1M Followers
แล้วรุ่นน้องจัดสัมมนาในหัวข้อ
“ก้าวแรกสู่การเป็น Content Creator“
ในโครงการสัมมนา คณะนิเทศศาสตร์ ชั้นปีที่ 4
ได้รับเกียรติจาก พี่แซง อดุลวิทย์ มาเป็นวิทยากร
เมื่อวันพุธที่ 20 เมษายน 2565
เวลา 09.00น. – 12.00น. สัมมนาออนไลน์
หลังฟังบรรยายเสร็จ
ก็หาเรื่องมาโพสต์ พบเรื่อง บ้านป่องนัก น่าสนใจมาก

LowCost Thailand
https://www.facebook.com/239miles.LOWCOST

จดหมายจากลูกถึงพ่อแม่ ฉบับที่ 18(BC) ฉุกระหุก รายงานตัว เครียด(จะ)ไม่ทันเอา

สวัสดีค่ะ พ่อเก๋ แม่ขวัญ พี่รีม

“เครียด ลุ่น ระทึก ใจหาย” นานาความรู้สึกระหว่างเดินทาง
วันนี้ครอบครัวต้องเดินทาง ชีวิตคือการเดินทางจริง ๆ
เรา 2 คน ต้องไปรายงานตัว #ครูคืนถิ่น ที่ มน. กับ มช.
ของ น้องบี รายงานตัวที่ #ทีมมน
ของ น้องซี รายงานตัวที่ #ทีมมช
แม่วางแผนให้ไป ม.นเรศวร ก่อน
เพราะไกลกว่า .. ขับรถไปเองจะเหนื่อยกว่าไปเชียงใหม่
เช้า ลำปาง – ตาก – สุโขทัย – พิษณุโลก
บ่าย อุตรดิตถ์ – แพร่ – ลำปาง – เชียงใหม่ – ลำปาง
เราเช่ารถของ มีโชค พร้อมคนขับ
มีพี่แนน สาวหล่อ เป็นคนขับ คุยกันสนุก ๆ ตลอดทาง

การเริ่มต้น
การเดินทาง นาฬิกาหมุน ตั้งแต่เช้ามืด 27 เม.ย.60
แม่ตั้งแต่ตี 5 สงสัยตื่นเต้นแทนลูก ๆ
วันนี้ต้องเดินทางไกล ไปถึงจังหวัดพิษณุโลก และเชียงใหม่
การเดินทางครั้งนี้ มีอุปสรรคหลายปราการ

ปราการแรก คือ น้ำไม่ไหล!! โอ้ว้าว
แล้วพวกเราจะอาบน้ำกันยังไง ?
จึงถ่อสังขารไปอาบน้ำที่บ้านกล้วยไม้ห่างไปกว่าสิบโล
วางแผนออก 6.00 ก็เลื่อนเป็น 7.00 เลยกำหนดไป 1 ชั่วโมงล่ะ
เรานั่งทานข้าวบนรถ
ทานเสร็จพ่อก็ชวยคุยเรื่อง Capital letter ของ Ms.Walker
ขาไป ผ่านตาก สุโขทัย แล้วถึงพิษณุโลก ราว 11 โมง

ปราการที่สอง ที่ทำให้ถึง 11 โมงเศษ
คือ หลงไปทาง 2 แยก ต้องยูเทิร์นกลับมา
หลงนิด ๆ น่ะค่ะ เราลงรถที่หน้าสำนักอธิการ
เมื่อไปถึง คณะศึกษาศาสตร์ ม.นเรศวร
หลังลงชื่อรายงานตัวกับอาจารย์ และรับรหัส TCAS แล้ว
ก็มีรุ่นพี่ เค้าพาฉัน ไปเลือกไซต์เสื้อผ้า รองเท้า ชุดกราว
จากนั้นก็พบเพื่อนชื่อแป๊ป ด้วย
ติดโครงการเดียวกัน แต่คนละสาขา เค้าเรียนครูคอมฯ

ปราการที่สาม คือ พ่อซื้อกาแฟ
เค้าค่อย ๆ บนกาแฟ และมีลูกค้า 3 ราย
กว่าจะได้กาแฟก็เกือบครึ่งชั่วโมง
กว่าจะขึ้นรถก็เกือบ 12.00
เรารีบกันมาก กลัวจะไป ม.เชียงใหม่ ไม่ทัน
จึงแวะทานข้าวที่ เซเว่นอีเลฟเว่น

ปราการที่สี่ คือ เส้นทางใหม่โหด
ทางชัน ขึ้นลงเขา และจำกัดความเร็ว
จากพิษณุโลก กลับเข้าอุตรดิตถ์ ผ่านแพร่ เข้าลำปาง
ขึ้นเขา ลงเขา และเป็นทาง 2 เลน หลายช่วงห้ามแซง
สุดท้ายกว่าจะถึงลำปางก็ 15.00 น.
แอบคิดว่าไม่ทันหรอก
แต่ก็ไป … ไปกันให้สุด ให้รู้ดำรู้แดง

ปราการที่ห้า รถติดหลังมอ
กว่าจะถึงมช. ก็ 16.30 เพราะรถติดเป็นช่วงหลัง มช.
แม่โทรถามฝ่ายทะเบียนฯ ของคณะก่อน เขารอได้
น้องบีช้ากว่าตาราง 5 นาที เข้าไปไม่ถึง 5 นาทีก็ออกมา
เข้าห้องทะเบียน พบพี่เจ้าหน้าที่นั่งรออยู่
เพียงยื่นเอกสาร ตรวจสอบ ลงชื่อ ก็เป็นอันเรียบร้อย
สุดท้าย ภารกิจรายงานตัวครูคืนถิ่นก็สำเร็จลุล่วงในวันเดียว

แล้วพอจัดการธุระเรื่องรายงานตัวเสร็จแล้ว
เราพากันแวะทานมื้อเย็นที่ Sizzler ที่ Central festival ต่อ
เจอรุ่นพี่บุญวาทย์ทำงานที่ Sizzler ด้วย
พี่เขาใจดีมาทักทายเรา

แอบเห็นใจ พี่แนน คนขับรถที่ขับรถให้พวกเราทั้งวัน
จึงต้องรีบกลับลำปาง ทำให้ไม่มีเวลาให้เดิน shopping ฮือ …
กว่าจะกลับถึงลำปางก็สองทุ่มกว่าแล้ว
พ่อและแม่จึงให้ Tip พิเศษ
เพราะเขาแทบจะไม่ได้พักเลย เห็นใจค่ะ
มีอะไรจะเล่าสู่กันฟังใหม่ค่ะ

Bye Bye จ้า .. รักทุกคนนะ จุ๊บ จุ๊บ
จาก พี่เอของน้อง ๆ และลูกที่น่ารักของพ่อเก๋ แม่ขวัญ
มีอะไรทักแชทได้เหมือนเดิมน้า

ต่อจาก
จดหมายจากลูกถึงพ่อแม่ ฉบับที่ 13(B)
หนูจะจบ ม.ปลาย ล่ะค่ะ February 4, 2018

จดหมายจากลูกถึงพ่อแม่ ฉบับที่ 12 สักวัน ฉันจะบินได้ดั่งนก

สวัสดีค่ะ พ่อเก๋ แม่ขวัญ

“มาผ่อนคลายค่ะ” เป็นข้อความเริ่มต้น
ที่หนูโน๊ตเรื่องเที่ยวบางปู
ส่วนชื่อหัวเรื่องใช้ “สักวัน ฉันจะบินได้ดั่งนก”
ตามที่แม่ เม้นท์ไว้ใต้ภาพฝูงนก

พักนี้เรียนเยอะ สอบบ่อยมากค่ะ
ทำให้หนูยิ่ง คิดถึงบ้านไปใหญ่เลย

วันนี้ เพื่อนมิ้น ชวนไปเที่ยวบางปู
เห็นว่าอยู่ระแวกบ้านที่สมุทรปราการ มิ้นบอกไม่ไกล
และอากาศช่วงนี้ก็ดีมาก ๆๆๆๆ
นั่งรถเมย์จากแคมปัสไปต่อเดียวถึงค่ะ
ออกสามโมงครึ่ง ไปถึงสี่โมงครึ่งนั่งรถชั่วโมงนึงพอดีคือนั่งจนสุดสายเลยค่ะ
แล้วกลับถึงแคมปัสสองทุ่ม
เที่ยวคราวนี้เสียค่ารถเมย์อย่างเดียว555
แล้วก็กลับมาทานข้าวกับเพื่อนที่หอพักค่ะ

ทีแรกคิดว่าเป็นสวนสาธารณเล็ก ๆ
คนคงไม่เยอะ
นึกถึงสวนสวนเขลางค์ หรือ หนองกระทิง ที่ลำปาง
พอมาถึง เห็นที่จอดรถกว้างมาก ทั้งคน ทั้งรถ เต็มไปหมด

พอเดินถึงหัวสะพานก็
จะมีรถรับส่งให้บริการนักท่องเที่ยวข้ามสะพาน
ไปที่ “ศาลาสุขใจ” อยู่สุดสะพานเลยค่ะ
ชื่อว่า ศาลา แต่เป็นอาคารนะคะ
ข้างในก็จะมีห้องอาหารหลาย ๆ ห้องค่ะ
มีเต้นลีลาศ
หนูก็พึ่งเห็นนี่เเหละ เหมือนในละครเลย

จุดเด่นที่ทำให้ตื่นเต้นในทริปนี้
คือ มีนกนางนวลอพยพหนีหนาว
มาจากไซบีเรีย มองโกลเลีย ทิเบต และ จีน
มีจำนวนมากในช่วงต้นปีนี่แหละค่ะ

ช่วงนี้คนเยอะกว่าปกติ
เพื่อนมิ้นชวนไปหลายครั้ง ชวนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย
แต่หนูก็ไม่มีโอกาสได้ไปสักที นี่ก็รู้จักกันมาเกือบปีแล้ว
วันนี้เพื่อนชวนอีก และหนูว่างพอดี
เลยไปเที่ยวผ่อนคลายอารมณ์สักหน่อย

555 มาแล้วก็รู้สึกดีจริง ๆ ค่ะ
เห็นนกนางนวลบินไปบินมาเต็มท้องฟ้า
ลมก็เย็นมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่แดดออก
แต่ไม่ร้อนเลย
พอพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า
เราก็นั่งรถเมย์กลับ และ
ไปทำอาหารเย็นทานกัน
เพื่อนมิ้นก็หุงข้าวไรซ์เบอรี่ กับทำไข่พะโล้ค่ะ

ชอบเพลง รักคุณเท่าฟ้า ของ เทียรี่ เมฆวัฒนา
“หากฉันบิน บินไปได้ดั่งนก
ฉันจะบิน บินไปในนภา
หากฉันลอย ล่องลมเหนือฟากฟ้า
ฉันจะมองลง มา ยังพื้นดิน
โลกมนุษย์ แสนกว้างใหญ่เหลือเกิน
ยิ่งมองยิ่งเพลิน จำเริญหัวใจ”

จดหมายจากลูกถึงพ่อแม่ ฉบับที่ 2 มองไปนอกหน้าต่างรถไฟ

สวัสดีค่ะ พ่อเก๋ แม่ขวัญ

“สู้ สู้ นะเรา” เป็นคำพูดที่หนูบอกตัวเอง
เมื่อมองออกไปที่นอกหน้าต่างรถไฟ
เห็นคุณตา คุณย่า พ่อเก๋ แม่ขวัญ และน้อง ๆ
ยืนส่งยิ้มมาที่หนู หนูก็ยิ้มนะ แต่ในใจสะอื้นเลยหละ
เหมือนใจดีสู้เสือเลย
ตอนนั้นรถไฟยังจอดสงบนิ่งอยู่ที่ชานชาลาสถานีลำปาง
แล้วก็ค่อย ๆ เคลื่อนออกไป กระชึก กระชัก กระชึก กระชัก

วันนั้น เป็นครั้งแรก
ที่หนูนึกถึงคำว่า change ที่ประธานาธิบดีโอบามา กล่าวไว้
เพราะกำลังจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับหนูเยอะเลย

เปลี่ยนจาก อยู่ในรั้วโรงเรียน ไปอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย
เปลี่ยนจาก แม่ทำข้าวให้ทาน ไปซื้อทานเอง
เปลี่ยนจาก นอนกับน้อง ไปนอนกับเพื่อนใหม่
เปลี่ยนจาก นอนบ้าน ไปนอนหอพัก
เปลี่ยนจาก นักเรียน ไปเป็นนักศึกษา
เปลี่ยนจาก พ่อแม่ไปส่ง ไปไหนก็ต้องไปคนเดียวโด่เด่
เปลี่ยนจาก ขอตังพ่อแม่ใช้ ไปใช้เงิน กยศ.
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนเดิม คือ ต้องตั้งใจเรียนหนังสือ

เรื่องที่หนูหวั่นใจที่สุด
คือ ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ต้องขึ้นรถไฟคนเดียว
เดินทางไปไกลหลายร้อยกิโลเมตรจากบ้าน
และอีกหลายเดือนจะได้กลับบ้าน
นึกทีไรก็อยากร้องไห้นะ กลัวเป็นโฮมซิกจังเลย

คืนนั้น เป็นคืนเดือนหงาย
คืน 15 ค่ำ ข้างนอกดูสว่างนะ ถ้าเมฆไม่บังจันทร์
หนูนอนเตียงล่าง นอนก็ไม่หลับผิดที่
เตียงบนยังว่าง คืนนั้นมีหลายเตียงว่างอยู่
แล้วตู้นี้ชาวต่างชาติเยอะมาก ไม่พูดอังกฤษด้วย
จึงไม่ได้ทักใคร แล้วก็ไม่มีใครมาทักหนู
ยกเว้นตำรวจรถไฟที่มาเดินตรวจตั๋ว
หนูแอบมองไปข้างนอก ที่นอกหน้าต่างรถไฟ
มีอะไรน่าสนใจเยอะเลย คงเพราะไกลบ้าน
เห็นถนนที่ตัดผ่านรถไฟ บางเส้นก็มีที่กั้น บางเส้นไม่มี
เห็นภูเขาที่มีต้นไม้เต็มไปหมด
เห็นบึงน้ำกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
เห็นถ้ำ แต่ก็เห็นไม่ชันนะคะ เพราะมืดไปหมด
เห็นสถานีรถไฟ หน้าตาเหมือนกันทุกสถานี หนูนั่งนับด้วยนะ
.. หนึ่ง สอง สาม .. ถึงเท่าไรไม่รู้ เพราะงีบหลับไป

หนูหลับ ๆ ตื่น ๆ มองนอกหน้าต่างรถไฟบ่อย ๆ
และแล้วก็ถึงรุ่งสาง พระอาทิตย์มาเลย
เข้าบางกอกแล้ว รถยนต์เยอะมาก
ปลายทางที่หนูจะลง คือ หัวลำโพง
หนูพกกระเป๋าไป 3 ใบ
สะพายหลัง ลากใบใหญ่ และหิ้วอีกใบหนึ่ง
ส่วนกระเป๋าตังหนูใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ

ครั้งล่าสุด
ยังจำได้เลย พ่อเก๋ แม่ขวัญ มาด้วยไง
พวกเราไปจองหอพัก เลือกอยู่นาน มีหลายแบบน่ะ
และสอนให้หนูเดินทางเอง ทั้งรถไฟ และรถทัวร์
แต่ไม่ได้สอนว่าไปกลับเครื่องบินต้องทำอย่างไร
ครั้งนี้
หนูมาเอง พอลงรถไฟ ก็เดินไปที่คิวรถตู้ อยู่ไม่ไกลนัก
เพราะนั่งรถแท็กซี่ไปมหาวิทยาลัยจะไกลมาก ๆ
นั่งรถตู้สะดวก ไม่แพงเกินไปนัก
บอกคนขับรถตู้ว่าลงหน้ามอ เค้าก็จอดให้เลย
หนูแอบงีบระหว่างนั่งรถตู้ด้วย เพราะแอร์เย็น
หนูสะดุ้งตื่น เพราะผู้โดยสารเกือบทั้งคันลงที่ตลาด
แต่มหาวิทยาลัยอยู่เลยตลาดไปอีกไม่กี่กิโล
พอถึงหน้ามอ เค้าก็จอดให้ มีเพื่อนลงด้วยสองคน

ไปถึงมหาวิทยาลัยก็เช้าล่ะ
เพราะรถไฟเสียเวลา ไปถึงเลยเวลาที่เค้าแจ้งไว้
ครั้งต่อไปหนูคงไป-กลับรถทัวร์เอา
เพราะใช้เวลาน้อยกว่า รถทัวร์แวะทานข้าวต้มรอบดึกด้วย
หนูชอบข้าวต้มดึก มีกุงเชียง มีผัดผักบุ้ง มีปลาทอด
และได้แวะเข้าห้องน้ำที่กำแพงเพชร

ตอนนี้ถึงห้องพักแล้ว
ที่นี่เป็นหอพักหญิงที่อยู่ในมหาวิทยาลัย
เดินจากหน้ามหาวิทยาลัยเข้าไปประมาณ 300 เมตร
ห้องหนูนอนกัน 3 คน เป็นเตียงเดี่ยว ห้องน้ำในตัว
เพื่อนอีก 2 คนยังมาไม่ถึง หนูมาคนแรก
สงสัยเค้าไม่ได้มาจากภาคเหนือแบบหนู
ไม่งั้นคงถึงพร้อม ๆ กัน
หนูขอนอนเอาแรงก่อนนะคะ
เมื่อคืนตื่นเต้นเกิน เลยไม่ค่อยได้หลับ
ฉบับหน้า จะหาเรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟังนะค่ะ

แคท รัตกาล ชวนเที่ยวลำปาง

แคท รัตกาล แนะนำสถานที่ท่องเที่ยวในลำปาง

30 ม.ค.57 ได้รับซีดีแนะนำการท่องเที่ยวลำปาง จากคุณนิเวศน์ อินติ๊บ เปิดดูพบว่า เป็นรายการตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา ซึ่งในซีดีมี 5 ตอน คือ อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาล ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน ลำปางเมืองรถม้า ลำปางหนาเจ้า วัดพระธาตุลำปางหลวง อ.เกาะคา จ.ลำปาง พระแก้วดอนเต้า หรือพระแก้วมรกต พิพิธภัณฑ์เซรามิกลำปาง กับชามตราไก่ เตามังกร หรือเตาฟืนโบราณ และ Homestay บ้านป่าเมี่ยง หากเพื่อน ๆ สนใจสามารถสอบถามข้อมูลการท่องเที่ยว ได้ที่ สำนักงานจังหวัดลำปาง 054265070 ต่อ 28630

ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย

แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา

แนะนำ อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาล

http://www.youtube.com/watch/?v=L9grtBeYf98

ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย

แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา

แนะนำ ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย

http://www.youtube.com/watch/?v=TfX-QebiCtg

ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย

แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา

แนะนำ อุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน

http://www.youtube.com/watch/?v=3b7WVdTeWJw

ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย

แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา

แนะนำ ลำปางเมืองรถม้า ลำปางหนาเจ้า

วัดพระธาตุลำปางหลวง อ.เกาะคา จ.ลำปาง

พระแก้วดอนเต้า หรือพระแก้วมรกต

พิพิธภัณฑ์เซรามิกลำปาง กับชามตราไก่

เตามังกร หรือเตาฟืนโบราณ

http://www.youtube.com/watch/?v=FqqUdnvCPO4

ตะลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองไทย

แอ่วลำปาง ม่วนแต้ ๆ หนา

แนะนำ บ้านป่าเมี่ยง หมู่ที่ 7

ต.แจ้ซ้อน อ.เมืองปาน จ.ลำปาง

ต้นเมี่ยง หรือชาป่า

ecotourism หรือ homestay

http://www.youtube.com/watch/?v=UxpEdiUwLRY

การใช้เครือข่ายสังคมส่งเสริมท่องเที่ยว (itinlife408)

ปัจจุบันพบเห็นการใช้เครือข่ายสังคมเป็นเครื่องมือสนับสนุนการทำธุรกิจในหลายรูปแบบ ทั้งการแนะนำสินค้า การทำซีเอสอาร์ (CSR = Corporate Social Responsibility) การรับข้อเสนอแนะ ตอบข้อซักถาม แลกเปลี่ยนข้อมูลกับลูกค้า การบอกต่อถึงผลการใช้ผลิตภัณฑ์ของลูกค้าด้วยกันเอง จนหลายหน่วยงานใช้เป็นกลยุทธ์สร้างช่องทางให้ลูกค้าได้เข้าถึงเครือข่ายสังคมได้ง่าย บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ได้ทันทีเมื่อซื้อ หรือทดลองสินค้า เช่น จัดมุมสวยงามสำหรับถ่ายภาพ ดำเนินการถ่ายภาพให้ลูกค้าแล้วอัพโหลดเข้าแฟนเพจของร้าน จัดตู้คอมพิวเตอร์ออนไลน์และกล้องสำหรับถ่ายภาพและอัพโหลดภาพเข้าโปรไฟล์ของลูกค้าได้ทันที

ปลายเดือนกรกฎาคม 2556 มีอบรมการใช้เครือข่ายสังคมอย่างสร้างสรรค์ส่งเสริมการท่องเที่ยว โดยมีตัวแทนจากแต่ละอำเภอ ต่างเพศ ต่างวัย ต่างอาชีพ แต่มีเป้าหมายเดียวกัน จัดอบรมที่โรงเรียนลำปางกัลยาณี จัดโดยมหาวิทยาลัยเนชั่น หัวข้อประกอบด้วยการเชื่อมโยงระหว่างเฟสบุ๊คกับยูทูป แล้วเชื่อมไปยังบล็อก หรือเว็บไซต์ข่าว ซึ่งผู้เข้ารับการอบรมรวมกลุ่มและตั้งชื่อกลุ่มในเฟสบุ๊คว่า tourlampang เพื่อเป็นแหล่งแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สื่อสาร และผลักดันการท่องเที่ยวของจังหวัด โดยผู้เข้าอบรมได้สร้างแฟนเพจของพื้นที่เป้าหมายที่ตนรับผิดชอบ สนับสนุนการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยใช้เครือข่ายสังคมเป็นเครื่องมือ

หัวข้อที่น่าสนใจ อาทิ การกำหนดโปรไฟล์ให้เป็นคนน่าคบและเป็นคนสาธารณะ การประยุกต์ใช้เฟสบุ๊คโปรไฟล์ แฟนเพจ กลุ่มปิด กลุ่มเปิด หรือกลุ่มลับ การสร้างแฟนเพจของแหล่งท่องเที่ยว การเขียนบันทึกเชิงสารคดี และการแบ่งปัน การเชื่อมโยงอัตโนมัติระหว่าง facebook.com, twitter.com และ youtube.com การฝึกตัดต่อคลิ๊ปโดยใช้ความสามารถของ youtube.com ที่ใช้ภาพนิ่งจากเครื่องคอมพิวเตอร์ และเสียงประกอบ การสร้างและจัดการเพลลิสต์ (Playlists) ซึ่งครอบคลุมการทำสื่อประชาสัมพันธ์ 3 รูปแบบ คือ ภาพถ่าย ข้อความบรรยาย และคลิ๊ปวีดีโอ สนับสนุนให้ไทยรักษาสถิติการเป็นอันดับ 5 ของโลกที่มีรายได้จากการท่องเที่ยวสูงสุด

+ http://thaiabc.com/lampangnet/admin/956/

+ https://www.facebook.com/groups/tourlampang/

พาท่องเที่ยวลำปางใน 18 นาที

เล่าเรื่องคลิ๊ปนักศึกษา

หัวหน้าบอกว่ามี DVD ต้องการซอยเป็นตอนสั้น ๆ
ก็จำได้ว่าเคยใช้ editor ของ youtube ตัดคลิ๊ป
และต้องการใส่ลิงค์ให้คลิ๊กออกไปนอกคลิ๊ปได้ และเพิ่ม effect
แล้วก็เห็นว่านักศึกษาทำคลิ๊ปแนะนำลำปางได้น่าสนใจ แต่ทำไว้ 2 รอบ
จึงนำมาเป็นกรณีศึกษาตัดคลิ๊ปออกครึ่งหนึ่ง ไว้สอนเยาวชนในลำปาง

สรุปได้ว่า
มีโอกาสนั่งดูคลิ๊ป คัดลอก แล้วอัพโหลดใหม่ เพื่อนำไปใช้ระบบใน youtube.com
เพราะคลิ๊ปนักศึกษายาว 37 นาที ต้องการตัดบางส่วนออก
จึงนำมาตัดให้เหลือ 18 นาที แล้วใส่ effect
และใส่ลิงค์แบบที่เขาเขียนว่า [click me]
โดยใช้ youtube editor ที่ทำงานแบบออนไลน์
พบว่าการใช้งานไม่ยากถ้าเน็ตเร็ว

นักศึกษา ม.เนชั่นทำคลิ๊ป
รายการ “ณ ลำปาง”
บทโดย ทีมงาน Have a nice day film
แคน – กำกับภาพ/เสียง/ตัดต่อ
เบิร์ด – สถานที่
ฝน – ติดต่อประสานงาน
ก็อต – เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย
บรีส – แตน – บี – ก็อต พิธีกร
บอย ช่างภาพรับเชิญ

บล็อกช่วยส่งเสริมการท่องเที่ยว (itinlife382)

http://www.tourismthailand.org

บล็อก (Blog) คือเครื่องมือหนึ่งในการจัดการความรู้ และเป็นเครื่องมือเพื่อบันทึกเรื่องราว แล้วนำบันทึกที่เขียนล่าสุดมาแสดงผลเป็นอันดับแรก การเขียนบันทึกในบล็อกต้องใช้บริการผ่านเครื่องบริการ (Web Server) ซึ่งมีทั้งแบบในเครื่องบริการของตน (Personal Server) กับเครื่องบริการสาธารณะ (Public Server) แล้วระบบบล็อกก็ได้รับความนิยมในกลุ่มผู้พัฒนาเว็บไซต์ และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จนเริ่มเข้ามาทดแทนระบบเว็บไซต์แบบอื่น เนื่องจากเนื้อหาในระบบบล็อกมีความสมบูรณ์ ระบบมีความเป็นมาตรฐาน และรองรับการเชื่อมโยงเป็นเครือข่ายเข้ากับระบบอื่นได้ง่าย

ความสมบูรณ์ของเนื้อหาเกิดจากระบบบล็อกกำหนดว่าการเขียนบันทึกต้องประกอบด้วย ผู้รับผิดชอบที่ต้องลงทะเบียน และล็อกอินเข้าระบบเพื่อเขียน แล้วบันทึกต้องมีรายละเอียดครบถ้วน อาทิ หัวข้อ (Subject) เนื้อหา (Content) รูปประกอบ (Image) คลิ๊ปภาพ (Video) แฟ้มเสียง (Sound) กำหนดกลุ่มเรื่อง (Category) และคำสำคัญ (Keyword) เป็นผลให้การเข้าถึงบันทึกได้หลายวิธีทั้งผ่านเลขบันทึก ระบบสืบค้น คำสำคัญ หรือกลุ่มเรื่อง ซึ่งการเขียนบันทึกมักคล้ายกับการเขียนข่าว หรือบทความทั่วไปที่มักมีรายละเอียดสำคัญ 3 ส่วนประกอบด้วย ส่วนนำ ส่วนเนื้อหา และส่วนสรุป แต่การเขียนบล็อกมีข้อเด่นกว่าคือ กลับไปแก้ไข หรือปรับปรุงให้ทันสมัยได้

ประเด็นการท่องเที่ยว (Tourism) มีมุมให้เขียนบันทึกได้หลากหลาย อาจเขียนในมุมของนักท่องเที่ยว เจ้าของพื้นที่ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย หรือผู้ที่กำลังหาข้อมูล อาจเขียนก่อนไปเที่ยว ขณะเที่ยว หรือหลังเที่ยว หัวข้อมีทั้งที่พัก ที่กิน ที่ชม ผู้คน หน่วยงาน สภาพอากาศ การเดินทาง ความปลอดภัย ความสะดวก และความรู้สึก ซึ่งภาพถ่ายและคลิ๊ปวีดีโอเป็นสิ่งที่พบเห็นได้บ่อยในการเขียนบันทึก เพราะช่วยให้นำเสนอมีความชัดเจน มุมมองของนักท่องเที่ยวแต่ละคนนำเสนอผ่านภาพที่แตกต่าง แต่ละภาพแทนคำพูด ความรู้สึกที่เกินกว่าจะบรรยายด้วยถ้อยคำได้หมด แต่การมีบันทึกเกี่ยวกับการท่องเที่ยวมักเริ่มต้นจากคนเขียนที่มักถูกเรียกว่าบล็อกเกอร์ที่สวมหมวกเป็นนักท่องเที่ยว แล้วท่านก็เป็นอีกผู้หนึ่งที่เป็นบล็อกเกอร์ (Blogger) ได้เช่นกัน