หากต้องสูญเสียคนที่รัก ก็ย่อมมีทุกข์ด้วยกันทุกคน
บางคนก็ทำใจได้ บางคนก็ได้ระบาย แต่บางคนทำใจไม่ได้ก็มาก
1. เวลาเสียใจ เมื่อมีคนที่รักมาก ๆ จากไป
แล้วไว้ทุกข์ เพื่อแสดงออก ถือเป็นเรื่องดีนะครับ
เพราะสามารถควบคุมความเศร้าโศกได้ในระดับหนึ่ง
แต่ถ้าควบคุมไม่ได้ก็จะเป็นข่าวเศร้าซ้ำซ้อน
ดังที่ “หนุ่มตาก รับไม่ได้ เมีย-ลูกสาว จากไปเพราะเรือล่ม”
เมื่อ 12 ต.ค.59 ทิ้งบุตร 3 คนเป็นเด็กกำพร้า
เราท่านคงคิดว่าหนุ่มคนนี้คิดผิด
แต่มีคนคิดแบบนี้ คือ ไม่อยากอยู่กับปัญหาต่อไปเยอะเลย
คนไทย ฆ่าตัวตายปีละประมาณ 3000 คน
ญี่ปุ่น เกาหลี ฆ่าตัวตายปีละ 2 – 3 หมื่นคน
2. ไปอ่านบทความเรื่อง ความเศร้าโศก (Grief) และไว้ทุกข์ (Mourning)
มีความตอนหนึ่งว่า “เมื่อมนุษย์ต้องสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญมาก
มนุษย์จะแสดงความเศร้าเป็นเวลานาน บางทีอาจตลอดชีวิต
แต่การแสดงความเศร้ายังขึ้นอยู่กับบุคคล คนที่สูญเสียของรักที่ยิ่งใหญ่ก็จะมีความเศร้ามากกว่าคนอื่น ๆ ..”
เขียนโดย ดร.นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ
http://www.sac.or.th/databases/anthropology-concepts/glossary/63
3. ไปอ่านบล็อก “เรื่องราวสาวชาวประมง”
ทำให้นึกถึงคำว่า “รักที่ไม่เคยจางไปจากใจ”
บทความเกี่ยวข้องกับ หญิงที่นาซาเร่ โปรตุเกส
ที่นั้นมีประเพณี #ไว้ทุกข์ตลอดชีวิต
หากสามีออกทะเล แล้วไม่กลับมา ก็จะไว้ทุกข์
สะท้อนว่าความรักไม่มีวันจางหาย เป็นแผลเป็น
อยู่ที่เดิมไปชั่วนิรันดร์
http://minimore.com/b/Jdsf2/4
