30 พ.ค.56 มีอยู่วันหนึ่งเดินผ่านสถานีรถไฟฟ้า BTS
จาก นานา เพลินจิต ชิดลม สยาม พบตู้โทรศัพท์
แล้วต้องบันทึกเก็บไว้ เพราะอาจไม่ได้เห็นอีกต่อไป
สมัยก่อนที่ใดมีโทรศัพท์ ที่นั่นมีความเจริญเข้าไปถึง
สถานีขนส่งหมอชิดคือ ที่ ๆ ไม่อยากใช้โทรศัพท์ที่สุด
แม้มีตู้โทรศัพท์รอให้บริการเป็นสิบ ก็จะแบ่งเป็นใช้บัตรกับหยอดเหรียญ
มีคนยืนเข้าแถวยาวเหยียด โทรนานก็เกรงใจ
มีคนยืนต่อคิวเรา .. อีกยาวเหยียด
มาวันนี้เห็นการเสื่อมโทรมของเทคโนโลยีนี้แล้วใจหาย
ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป เท่าที่เห็นรู้สึกจะไม่ได้รับการเหลียวแลเท่าใด
