การเก็บของเก่าขาย ทำให้นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง “ฮาวทูทิ้ง .. ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ” เนื่องมาจาก ที่บ้านมีของเก่าที่เก็บสะสมไว้มากมาย จำแนกเป็นหลายหมวด เช่น สแตมป์ พระเครื่อง แจกัน แก้ว ผ้าห่ม ถังน้ำแข็ง หรือ ถ้วยจานเก่า สำหรับ อะไหล่รถเก่า ที่ได้มาหลังไปซ่อมรถ ก็ตั้งใจเก็บมาทำคอนเท็นท์ พอไม่ได้ทำ หรือทำเสร็จ ก็เก็บรวบรวมไปขายที่ร้านรับซื้อของเก่า
ของเก่าของเรา
@thaiall
ที่ไม่ได้ใช้อีกแล้ว
อาจเปลี่ยนไปอยู่กับคนอื่น
ที่นำไปใช้ได้ดีกว่า
ได้หลักสิบบ้าง หลักร้อยบ้าง เป็นวัฒนธรรมของที่บ้าน ส่วนที่ทำงาน หัวหน้าก็มีวัฒนธรรมนี้เหมือนกัน ของใดไม่ใช้ แล้วนำมาทำ recycle ได้ ก็เก็บขาย เปิดประมูล เพื่อจำหน่ายจ่ายแจก ส่วนราคาก็ขึ้นกับเจรจา หัวหน้าผมเจรจาเก่ง ถ้ามีของเยอะ ก็ให้เค้ามารับถึงที่ และราคาสูงกว่านำไปขายที่ร้าน
บางรายการผมจะเปิดขายมือสอง แต่ก็ยังหาโอกาสไม่ได้ เช่น เสื้อผ้า หรือหนังสือ สำหรับหนังสือ มีน้อง ๆ เพื่อน ๆ สนใจสอบถามเข้ามาขอซื้อ ผมก็ปล่อยไปหลายเล่ม เช่น นิยายชุดภาษาอังกฤษ โครงสร้างข้อมูล หรือ หนังสือติว ซึ่งเด็กที่บ้านจัดหนังสือติวของเค้าแพ็กขายเป็นชุดแบบนัดรับในลำปาง ก็มีเด็กลำปางรับไป ได้ตังมาซื้อขนมหลายร้อยบาท
https://thaiall.com/handbill/getapart.php?k=top-63
เพื่อน ๆ มีของเก่านำไปปล่อยที่ไหนกันบ้างครับ ถ้าเคยมีประสบการณ์ น่าจะรู้สึกใจหาย พร้อมกับโล่งใจ เมื่อต้องจำหน่ายของเก่าที่มีความทรงจำอยู่ออกไป เพื่อสร้างประโยชน์ขึ้นมาใหม่กับเจ้าของใหม่
