ความเป็นมาของประเพณีแห่เทียนพรรษา
ในอดีต พระภิกษุสงฆ์ไม่มีไฟฟ้าใช้ ชาวบ้านจึงหล่อเทียนต้นใหญ่ขึ้น ถวายแด่พระภิกษุสงฆ์ เพื่อจุดให้แสงสว่างในการปฏิบัติกิจวัตรต่าง ๆ เป็นพุทธบูชาตลอดเวลา 3 เดือนในช่วงเข้าพรรษา คือ ช่วงวันแรมหนึ่งค่ำเดือนแปด ถึงวันขึ้นสิบห้าค่ำเดือน 11 ซึ่งเป็นช่วงปลูกข้าวของชาวนา เมื่อชาวบ้านนำเทียนไปถวายมักจัดขบวนแห่กันอย่างสนุกสนาน และปฏิบัติสืบทอดกันมาจนกลายเป็นประเพณีที่จัดขึ้นก่อนวันเข้าพรรษาทุกปี
ความเชื่อในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เชื่อว่าวัวเป็นพาหนะของพระอิศวร เมื่อวัวตายจะเอาไขจากวัวมาทำเป็นน้ำมัน เพื่อจุดบูชาพระผู้เป็นเจ้าที่ตนเคารพ ส่วนชาวพุทธจะทำเทียนเพื่อจุดบูชาพระรัตนตรัย โดยการนำรังผึ้งร้างมาต้มเอาขี้ผึ้ง แล้วฟั่นเป็นเทียนเล่มเล็ก ๆ มีความยาวตามต้องการ เช่น ยาวเป็นคืบ หรือเป็น ศอกแล้วใช้จุดบูชาพระ เมื่อนำมามัดรวมกันก็จะเรียกว่าต้นเทียน หรือต้นเทียนพรรษา
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2525 ให้ความหมายของ เทียนพรรษา คือ เทียนขนาดใหญ่และยาวเป็นพิเศษกว่าเทียนชนิดอื่น สำหรับจุดในโบสถ์ตั้งแต่วันเข้าพรรษาจนถึงวันออกพรรษา
http://www.thaigoodview.com/library/studentshow/st2545/5-5/no27/haer.html