ปั่นจักรยานถึงจุดหนึ่ง ก็มีอะดรีนาลีน (Adrenaline) ไหลได้

https://www.facebook.com/ajburin/media_set?set=a.10153463615363895.1073741867.814248894

9 ส.ค.58 ปั่นจักรยานไปกลับ มหาวิทยาลัยเนชั่นกับห้าแยก และวัดปงสนุก
ในงาน “ปั่นรับน้อง แอ่วเมืองลำปาง .. เมืองเขลางค์นคร”
ขากลับก่อนถึงยอดเนินของลำปางคูณ ผมเหนื่อยจนจะหมดสภาพ
แต่ได้น้ำเย็นดื่ม แล้วอยู่ ๆ ร่างกายก็ไม่เจ็บปวดเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
อาการที่ความเจ็บปวดหายไป เคยเกิดขึ้นช่วงที่ผมวิ่งไปได้ประมาณ 20 นาที
แต่กับการปั่นจักรยานนี่เป็นครั้งแรก ซึ่งคาดว่า อะดรีนาลีน (Adrenaline) หลั่งออกมา
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ผมถึงสามารถปั่นด้วยจักรยานที่ไม่มีเกียร์ กลับมหาวิทยาลัยได้
แต่รับรู้การหลั่งไม่ชัดเจน คาดว่าหลั่งแล้วก็ใช้หมดไปทันที ไม่เหมือนตอนวิ่งรับรู้ชัด

https://www.youtube.com/watch?v=fVdwOMXxgaU

จักรยานที่ผมปั่นเป็นจักรยานธรรมดา ที่ลูกปืนหน้าแตก เพราะดังแกร็กตลอดเส้นทาง
คันนี้ค่อย ๆ พัฒนา ตั้งแต่คุณตุ้ย แนะนำว่า ขันล้อหน้าออก ก็จะพาขึ้นรถยนต์ได้
คุณอึ่งชวนทุกวัน ทำให้ผมได้มีโอกาสปั่นครบรอบ กลับมหาวิทยาลัยในครั้งนี้
อ.กวินทร์ และ อ.เมธัส พูดคุยเรื่องจักรยาน ทำให้ผมไปอัพเกรดจักรยาน
1. เปลี่ยนลูกปืนจานหน้า
2. เปลี่ยนจานหน้าให้ใหญ่ขึ้น
3. เพิ่มความยาวของโซ่ให้เข้ากับจานหน้า
เสียค่าใช้จ่ายไป 270 บาท กับร้านสี่แยกวัดน้ำล้อม ซึ่งรับซ่อมจักรยานเก่า
ส่วนคุณลุงชมรมจักรยานนครลำปาง ที่ปั่นมาหลายปี ก็แนะนำว่า
เบาะต้องสูง ขาจะได้เหยียดตรง ปั่นได้สุดแรง ผมจึงยืดเบาะขึ้น

สัปดาห์หน้าก็จะไปปั่นเพื่อแม่ (Bike for MOM) ซึ่งน่าจะผ่านไปได้ด้วยดี