เมื่อดูหนังแล้ว
ก็หันกลับไปย้อนดู
ผู้คนรอบตัว หรือตัวเอง
เค้าว่า
หนังนั้นนำมาจากชีวิตจริง
หรือคนเราเลียนแบบชีวิตในหนัง
ก็คงเป็นไปได้ทั้งสองแบบ
.
หนังเก่าเรื่องนี้เล่าเรื่องคุณพ่อ
ที่รอลูกทั้งห้า
กลับมาเที่ยวหาช่วงหยุดฤดูร้อน
แต่ละคนแยกย้ายไปใช้ชีวิต
ปีนี้ ไม่มีใครว่างกลับมาหา
คุณพ่อผู้ชราคนนี้เลยสักคน
.
คุณพ่อก็เลย
จัดกระเป๋าเตรียมของฝาก
ไปเที่ยวหาลูกหลานแต่ละคน
ไปหาคนแรกเป็นลูกคนเล็ก
แต่ก็ไม่พบ หาตัวไม่เจอ
ลูกหายไป ก็เลยต้องไปหาคนต่อไป
.
ไปพบลูกแต่ละคน
ที่ออกไปล่าฝัน ทำฝันให้เป็นจริง
แต่ดูแล้ว ทุกคนก็อยาก
ให้คุณพ่อสบายใจ ไม่ผิดหวังกับลูก
พยายามทำตัวให้ดูว่าสบายดี สมหวัง
มีครอบครัว อาชีพ และมีความสุข
.
สุดท้าย คุณพ่อก็รู้ว่า
ชีวิตเด็กเด็กไม่ได้เป็นไปดังฝัน
ไม่ได้สบายดีอย่างที่พ่อฝันไว้
.
ส่วนพ่อเองก็พบกับ
กลุ่มผู้สูงอายุของบ้านพักคนชรา
ที่จัดทริปออกเที่ยวอย่างมีความสุข
กลุ่มผู้สูงอายุชวนคุณพ่อร่วมทริป
เป็นเพื่อนออกไปเที่ยวด้วยกัน
แต่คุณพ่อก็ไม่ได้ตามทริปไปด้วย
.
คุณพ่อเลือกกลับบ้าน
ไปใช้ชีวิตที่บ้านเก่า แทนบ้านผู้สูงอายุ
เล่าเรื่องให้ภรรยาที่ไปก่อนแล้วได้ฟัง
คุณพ่อเลือกที่จะเชื่อว่าทุกคนสบายดี
เพราะมีความสุขกับความฝันนั้น
ดีกว่าต้องรับรู้ความจริง
เรื่องชีวิตของลูกลูก
ที่ไม่ได้สบายดี ราบรื่น อย่างฝันไว้
.
เป็นหนังที่สะท้อนชีวิต
ของผู้สูงอายุในสังคมปัจจุบันได้ดี
ดูแล้วรู้สึกเศร้าไปกับเรื่องราว
บางทีเลือกอยู่กับความฝันก็น่าจะดีกว่า
