อานิสงค์ของการฝึกสมาธิ

สติ คือ ความระลึกได้ ความนึกขึ้นได้ ความไม่เผลอ ฉุกคิดขึ้นได้ การคุมจิตไว้ในกิจ
สมาธิ คือ อาการที่ใจตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว อย่างต่อเนื่อง หรือ อาการที่ใจหยุดนิ่งแน่วแน่ ไม่ซัดส่ายไปมา
ระดับของสมาธิในพุทธศาสนา
– ขณิกสมาธิ สมาธิค่อยๆ เล็กน้อย ที่ใช้ทั่วไปในชีวิตประจำวัน เช่นใช้อ่านหนังสือ หรือขับรถ
– อุปจารสมาธิ สมาธิที่แน่วแน่มากกว่าขณิกสมาธิ แต่แน่วแน่น้อยกว่าอัปปนาสมาธิ
– อัปปนาสมาธิ สมาธิที่ไม่หวั่นไหว หมายถึง สมาธิระดับฌานสมาบัติ ปฐมฌาณขึ้นไป
สมาธิ ในความหมายของพจนานุกรม แปลว่า ที่ตั้งมั่นแห่งจิต
อ้างอิงจาก http://www.thaiall.com/dhamma/
และ http://www.dmc.tv/pages/meditation/meditation01.html

 

1. ใจจะเย็นลงมาก มีความอดทน อดกลั้นมากขึ้น
2.  ระบบความคิด คำพูดและการกระทำจะถูกเรียบเรียงให้เป็นระบบ
ระเบียบ ที่ถูกต้อง ดีงาม โดยธรรมชาติ (อัตโนมัติ)
3.  คิด พูด ทำ ในสิ่งที่ดีที่ถูกต้องด้วยเหตุและผล
4.  มีสติมากขึ้นรู้ตัวเองมากขึ้น
5.  เกิดปัญญาในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ในชีวิตได้ดี
6.  เข้าใจตัวเองเข้าใจผู้อื่น ยอมรับผู้อื่นได้มากขึ้น
7.  ทัศนะคติเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
8.  ทุกๆอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น  ทั้ง ความคิด   คำพูดและ
การกระทำ

 

การฝึกสมาธิยังช่วยให้ผลการเรียนดีขึ้นด้วย
เพราะทำให้มีสติ มีสมาธิในการเรียน
จึงส่งผลให้ผลสอบออกมาดีเกินคาดทีเดียว

 

มีความสุขในปัจจุบันและในอนาคต
ความสุขในปัจจุบัน เมื่อเข้าถึงดวงปฐมมรรค(ดวงธรรม) เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข  ความสุขอันไม่มีประมาณ มีความสุขมากมายจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูกทีเดียว สุขด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน  สุขยิ่งกว่าการได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิซะอีก  ความสุขในอนาคตจะได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ซึ่งเป็นความสุขนิรันดร์ เป็นสุดยอดความสุขที่มนุษย์ทั้งมวลปรารถนาจะไปให้ถึงตรงนั้น

 

-ขอบคุณข้อมูลจาก http://board.palungjit.org