เห็นพระอาทิตย์ตก บ่งชี้ว่าจะสิ้นวัน
รู้สึกใจหวิว เหมือนจะเป็นลม
เมื่อต้องห่างเหินจากพระอาทิตย์ ดวงใหญ่
หายใจไม่ทั่วท้อง
เหมือนเลือดเลี้ยงสมองไม่พอ
มือเท้าอ่อนแรง ไม่มีเรี่ยวแรงจะเคลื่อนไหว
สมองไม่อยากคิดอะไรตื้อไปหมด
ปากคอจืดชืดไม่อยากกินอะไรเลย
ไม่อยากรับรู้อะไรอะไรรอบตัว
เหนื่อยทั้งใจทั้งกาย เหนื่อยไปหมด
มองไม่เห็นใคร ไม่เห็นอะไร ขาดอะไรไปนะ
นี่ต้องห่างจากพระอาทิตย์อีกคราว แล้วหรือ
เศร้าเหมือนแบกโลกทั้งใบ ไว้บนบ่าคนเดียว
แล้วกลับไปมองพระอาทิตย์ที่กำลังล่วงจากฟ้า
นี่คือความรู้สึก ขณะรับรู้ถึงความพลัดพราก
เมื่อตอนเย็นของวันที่ 30 พ.ค.2559
ปล. คอยเตือนตนว่า พรุ่งนี้จะได้พบพระอาทิตย์อีก
คืนนี้ก็รีบหลับรีบนอน นอนดึกจะฟุ้งซ่านไปใหญ่
จะได้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ
เวลาช่วยรักษาความรู้สึกจากการพลัดพรากได้จริง ๆ
http://www.lyrics.im/2016/08/say-goodbye-labanoon.html?m=1
เพลง เก็บตะวัน
โดย อิทธิ พลางกูร
เก็บตะวัน ที่เคยส่องฟ้า
เก็บเอามา ใส่ไว้ในใจ
เก็บพลัง เก็บแรงแห่งแสง ยิ่งใหญ่
รวมกันไว้ ให้เป็น 1 เดียว
เก็บเอากาล เวลาผ่านเลย
สิ่งที่เคย ผิดหวังช่างมัน
1 ตัวตน 1 คนชีวิต แสนสั้น
เจ็บแค่นั้น ก็คงไม่ตายธรรมดาเวลาฟ้าครึ้ม เมฆหม่น
พายุฝน อยู่บนฟากฟ้า
คงไม่นานตะวัน สาดแสงแรงกล้า
ส่งให้ฟ้า งดงาม
หากตะวัน ยังเคียงคู่ฟ้า
จะมัวมา สิ้นหวังทำไม
เมื่อยังมีพรุ่งนี้ ให้เดินเริ่มใหม่
มั่นคงไว้ ดังเช่นตะวันธรรมดาเวลาฟ้าครึ้ม เมฆหม่น
พายุฝน อยู่บนฟากฟ้า
คงไม่นานตะวัน สาดแสงแรงกล้า
ส่งให้ฟ้า งดงาม
หากตะวัน ยังเคียงคู่ฟ้า
จะมัวมา สิ้นหวังทำไม
เมื่อยังมีพรุ่งนี้ ให้เดินเริ่มใหม่
มั่นคงไว้ ดังเช่นตะวันมั่นคงไว้ ดังเช่นตะวัน
